پاکستان از جمله قدرتهای منطقه‌یی مؤثر و فعال در خرده‌نظام‌های جنوب آسیا به شمار می‌آید که نقش‌آفرینی آن بیش از سایر بازیگران منطقه‌یی بر منافع و امنیت افغانستان تأثیر سلبی و یا ایجابی دارد. نقش‌آفرینی این کشور، به خصوص سازمان آی‌اس‌آی، در افغانستان از لحاظ کمّی و کیفی دستخوش دگرگونی شگرفی شده است. حال پرسش این است که مهم‌ترین علت گسترش ناامنی افغانستان از ۱۹۹۲(م) الی ۲۰۱۶(م) چه بوده است؟ در مقام فرضیه این تحقیق مطرح شد که حمایت آی‌اس‌ای پاکستان از گروه‌های تندرو، مانند طالبان، مهم‌ترین علت گسترش ناامنی در افغانستان بوده است. در این تحقیق از روش علّی ـ معلولی کار گرفته شد. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که مهم‌ترین علت ناامنی در افغانستان، مداخله همسویه آی‌اس‌آی برای دست‌یافتن به اهداف تعیین‌شده‌اش است؛ چنان‌که از گروه‌های تندرو جهت ناامن کردن افغانستان و رسیدن به نتیجه مطلوب برابر اهدافش استفاده می‌کند. واژهگان کلیدی: آی‌س‌آی، طالبان، افغانستان، سلفی‌گرایی، ناامنی.