این کتاب از نادرترین کتابهایی است که به صورت دقیق گروههای رادیکال را در خوزه فرهنگی و دینی منطقه افغانستان، به خصوص در پاکستانن و آسیای مرکزی مورد بررسی قرار داده است. یکی از مهمترین مبناهای این کتاب طرح تعامل سیاستمداران و بازیگران ایدیولوژیک فروملی در منطقه است. بنیادهای فرهنگی و ایدیولوژیکی در میان کشورهای منطقه، باعث گردید تا تعاملات فرهنگی و ایدیولوژیک با تعاملات ژیوستراتیژیک دولتها همسو گردد و جهاد از یک هدف مقدس برای احیای دین، به پدیده ابزاری برای منافع کشورهای منطقه و فرامنطقه تبدیل گردد. این کتاب به چگونگی فرایند این تحول پرداخته است. طرح تعامل دولتگرایی و اسلامگرایی یکی از مباحث مهم در منطقه افغانستان است. بر این اساس، گسترش آگاهی در مورد فرایند شکلگیری این گرهها و نحوهی رادیکال شدنشان در قالب آثار علمی و کشانیدن آنها به محافل علمی و دانشگاهی از تجربهی دوباره خطاها جلوگیری میکند. در گذشته این مباحث بیشتر اطلاعات استخباراتی به شمار میآمد، اما امروزه لزوم طرح این مباحث در مجامع عمومی برای جلوگیری از بحرانها، بیش از هر زمان دیگر اهمیت یافته است.
با گسترش این گونه آثار در مطالعات اسلام گرایی و فرایند تعامل آنها با دولتهای منطقه، میتوان نتایج زیر را انتظار داشت:
۱ – منجر به افزایش آگاهی جوامع کشورهای منطقه میگردد. با افزایش آگاهی آنها کمتر طعمه اهداف گروهای تندرو خواهد شد.
۲- بهره برداری کشورهای منطقه از این گروهها نشان داده که کمتر میتوان به آینده همکاری با این گروهها خوش بود. در کوتاه مدت تعامل با این گروهها میتواند اهداف سیاسی و امنیتی یک حکومت را تامین نماید، اما در دراز مدت، اهداف این گروهها بیشتر در مقابل اهداف دولت ملتها قرار خواهد گرفت.
۳ – ارایه اطلاعات موثق در مورد چگونگی ارتباطات میان شبکههای اسلامگرا در قالب ادبیات علمی، زمینه مطالعه این پدیده را از سوی محققان این حوزه افزایش میدهد.
۴ – گسترش دامنه مفهوم امنیت به حوزههای همچون فرهنگ، اقتصاد و محیط زیست مطالعات امنیتی را در منطقه ما تقویت میکند. با توجه به اینکه مهمترین هدف جریانهای رادیکال در منطقه، انسان است، گسترش آگاهی مردم از چگونگی تعامل میان شبکههای اسلامگرا و دولتها، میتواند منجر به شکلگیری تصمیمهای عاقلانهی سیاسی گردد. این تصامیم عاقلانه میتواند شرایط امنیتی بهتری را در منطقه به همراه آورد.