افغانستان بعد از ۲۰۱۴

بیش از دوازده سال از پیوند جدید افغانستان با جامعه جهانی می گذارد افغانها در این دوازده سال ضمن بهره مندی از تعامل نزدیک و سود مند با کانونهای موثر دانش قدرت و ثروت جهان این فرصت را یافتند تا سیاست خارجی کشور را با توجه به عناصر ثابت تاثیر گذار بر آن مو قعیت ژیوپلیتیک اهمت افغانستان از نظر جغرافیای اقتصادی و انرژی جس استقلا خواهی مردم افغانستان و افغانستان به عنوان کانون اتصال فرهنگ و تجارب منطقه پویایی بخشیدن اکنون افغانستان از یک کشور محل منازعه و منفعل در منطقه به کشور تاثیر گذار و در برخی موارد جهت دهنده به تعاملات منطقه یی بدل شده است و نقش خود را از یک کشور محاط به خشکه به کشوری که محل اتصال منطقه است تغییر داده است افغانستانی که سالها محل برای رقابت و تعارض میان سه سیستم امنیتی آسیای میانه شرق میانه و جنوب آسیا بود اینک در چهار جوب پروسه استامبول یا قلب آسیا به کانون همگرایی و همکاری میان این منطقه تبدیل شده است حال آنکه افغانستان به هیچ یک از این سه سیستم امنیتی تعلق ندارد و به عبارتی تنها کشوری در جهان است که مولفه های امنیتی آن با مولفه های هیچ یک از سیستم های امنیتی پیرامونش همخوان و همگون نیست به نظر می رسد که کره امنیت افغانستان از همین نقطه آغاز می شود

برای کشوری همانند افغانستان با این سطح از ناهمگونی در مولفه های امنیتی در محیط پیرامونی اش پیوند با مجموعه امنیتی دیگری که بتواند نیاز های امنیتی کشور را مرفوع سازد و از طرفی هم بتواند به افغانستان  کمک نماید تا بر محدوید های ناشی از جبر جغرافیایی اش فایق آید یک نیاز جدی استد تهدید های ناشی از تروریسم و افراط گرایی از یک سو و تلاش اکثر افغانها به نهادینه سازی و تحکیم دموکراسی در کشور شان از دیگر سو زمینه پیوند مفهومی امنیت افغانستان با مجموعه امنیتی ناتو را فراهم ساخته است پیوند با ناتو که من آن سازمان را در مطالعات امنیتی خود در مورد افغانستان یک سیستم امنیتی سایه  ۱۱ نام نهاده ام، میتوند بخش عمده یی از نیاز  های سیاست خارجی اش قرار دارد.  تجربه نشان داد ه است که ثبات و یابی ثباتی داخلی افغانستان در صد سال گذشته، به میزان زیادی متاثر از نوع نگاه و نگرش خارجی ها به این کشور بوده است. دوازده سال گذشته به افغانستان این فرصت را داد تا پیوند خود را با نظام بین الملل به گونه جدید ترسیم نماید. فردای افغانستان و کجایی جایگاه آن در معادلات سیاسی و اقتصادی در منطقه و جهان، به میزان فزاینده یی ناشی از تداوم پیوند افغانستان با کشور های پیشرفته و متمدن است. بدیهی است که حفظ گسترش و تحکیم این رابطه هنر سیاست خارجی ما است؛ لذا به سال 2014 و خرج قوای خار جی از کشور باید به مثابه فرصتی نگریست  که می‌تواند به تغییر نقش جامعه بین‌الملل در بازسازی افغانستان به جامعه جهانی از بهره‌برداری سخت افزاری نظامی و ساختمانی به بهره‌برداری نرم افزاری  (دانش، تکنالوژی  و مهارت) تغییر نماید.

کتاب افغانستان بعد از ۲۰۱۴ : نگاهی از بیرون؛ ترجمه مقالاتی است که اندیشمندان خارجی در مورد افغانستان نوشته اند. نگاه خارجی‌ها به مسایل افغانستان ضمن کمک به بهره‌مندی افغان‌ها از دیدگاه‌های جدیددر مورد کشورشان این فرصت را برای سیاست‌گذاران افغانستان فراهم می‌آورد تا از دغدغه‌های موجود در سایر کشورهای منطقه و دورتر از آن در مورد افغانستان مطلع شوند. این دیدگاه‌ها به ویژه زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که توجه داشته باشیم نویسندگان آنها تحلیل‌گران و دانشمندان اند. و این نوشته ها فاقد بار ایدولوژیک یا سیاست‌زدگی هستند. حسن دیگر این اثر در این است که مقالات آن توسط دانش آموختگان افغانستان از رشته‌های مرتبط با علوم سیاسی و روابط بین‌الملل ترجمه شده است. انتخاب مقالات معتبر و از نویسندگان برتر در این عرصه ترجمه بسیار خوب و تخصصی آنها بر معنویت و کیفیت این کتاب افزوده است.